به خاطر انتقاد از شخص اول مملکت حتی توهین بهش کسی کاریت نداره. در عین حال ممکنه بخاطر نقد به اسراییل از زندگی ساقط بشی. پرونده سازی برای رقبای سیاسی و آدمها تاثیر گذار هست. پاشون رو چپ بزارن اینقدر پرونده برای طرف درست می کنن که نابود بشه.

فعالیت جدای طلبانی جرم سنگینیه. در فرانسه که حتی دههها پیش لهجه های محلی رو از بین می بردن. یا تو همین فرانسه کلی سیاستمدار بخاطر تلاش برای برگزاری رفراندم جدایی طلبانه تحت تعقیب هستند. البته انگلیسی فرق می کنه. خلاصه تمامیت ارضی و امنیت کشور شوخی بردارد نیست.

تو فرانسه همه بیمه درمانی دارند. یعنی کسی به خاطر بی پولی از درمان محروم نمی شود. البته در اروپایی درحالی که در آمریکا چنین سروسی وجود ندارد. البته همه برای خرید کالاهای مختلف روی فاکتور خرید به طور متوسط 20 درصد مالیات بر مصرف می دهند و شرکت های 30 درصد مالیات بر درآمد.

آزادی های اجتماعی خوب به طور مشخص خیلی بیشتر است. اما مثلا ما با گروهی از رفقا اوایل در خوابگاه دانشجویی برنامه مذهبی گرفتیم توبیخ شدیم. به طور مشخص علیه مسلمان و عربها تبعیض های اجتماعی وجود دارد ( نه البته در قانون). آدم مذهبی مسلمان کارش در فرانسه سخت است.

پای مسایل امنیتی که وسط می آید یا البته به بهانه آن هر کاری مجاز می شود. اولاند تو مصاحبه اش با چند روزنامه نگار گفته بود که چند سری دستور ترور داده است. یا بعد از عملیات تروریسی در پاریس و اعلام دولت استثنایی کلی آدم رو که قبلا قضات حکم بازداشتشون رو نمی دادند بازداشت کردند.

رشوه و فساد مالی مقامات حکومتی به شدت محدود تر است. چون رقبا و دستگاه قضایی سیاستمدارن را بیچار می کنند جوری که کسایی که می خوان پول در بیارن سریع از سیاست خارج می شوند. در عین حال طبقه خواص جامعه از طیف خواصی هستند که در مدرسه خواصی درس می خونند که همان مسیر خانوادههایشان است.

آموزش و دانشگاه در فرانسه مجانی است. ( مثل ایران) چیزی که مثلا در آمریکا وجود ندارد. البته من از دوستای خودم شنیده که اوضاع مدارسشون بشدت داغونه و حتی بچه ها بعد از چندین سال تحصیل نمی تونم خوب بنویسند.

قوانین به نفع زنان است. حضور زنان تقویت و تشویق می شه. اما نگاه جنسیت زده همچنان وجود داره. ولی خوب همچنان آمار خشونت علیه زنان بالاست. و مثلا در فرانسه به طور متوسط زنان 20 درصد حقوق می گیرند برای کار مشابه مردان.

وفاداری یا نمی دونم خیانت در روابط آدمها من فرق محسوسی ندیدم هرچند در فرانسه خیانت جرم کیفری نیست. ولی در قراداد ازدواج اثر مدنی داره. خیلی ها بدون ازدواج با هم زندی می کنند البته سیستم اداری وقتی یک دختر و پسر ادرس رسمیشون یکی می شه به صورت پش فرض اونا رو ذوج فرض می کنه.

البته جامعه فرانسه سر موضوع خانواده یک سان نیستند. خانواده های مسیحی خانواده هنوز خیلی مهم است. ازدواج برای همه عمر. تعداد بچه بالا.

در غیر مذهبی ترهایشان ماجرای وفاداری شکل دیگیری است مثلا اولاند رییس جمهور سابق فرانسه همزمان که با خانواده اش بود با یک خبرنگاری ( رسما زن کسی دیگه ای بود ) وارد رابطه شد و با او به کاخ الیزه رفت و اونجا هم برای دختر بازی به کاخ الیزه خارج می شد که اون بخاطر وجود محافظاش لو رفت

در روابط فردی آدمها بیشتر ملاحظه دیگیری رو می کنند. البته مشکلی هم برات پیش بیاد خیلی خودش رو درگیری نمی کنند. فعالیت داوطلبانه و بشدت زیاد است. کلی انجمن های بزرگ با هزاران کارمند وجود داره که خرج با کمک های مردمی می گرده.

دخترهای در جامعه فرانسه به طور میانگین مستقل تر هستند. کارهای سخت تر می کنند البته حمایت کمتری هم از طرف خانواده دارند. یعنی قیمت آزادی بیشتر کار و تلاش بیشتر و حمایت های کمتر است.

ثبت شرکت خیلی ساده است ( بجز فعالیت هایی که مجوز می خواهد) اما هزینه تامین اجتماعی برای نیروی کارت بالا. مالیات سنگین. حسابرسی رسمی اجباری است. قوانین کار به نفع کارگر. قانون کاری که ما در ایران داریم در مقابل فرانسه شوخی ای بیش نیست.

نسبت به مهاجران برای اساس نظر سنجی ها حدود یک سوم فرانسوی های از مهاجران بدشون میاد و حدود همین مقدار نگاه مثبتی به چند فرهنگی و تنوع و تکثر دارند. و یک جمعیتی از این میان سرگرداند. از معولان مهاجرت دلایلی اقتصادی دارند.

اکثر مهاجرت های دلایل اقتصادی از کشورهای نرخ بیکاری بالاتر از فرانسه است. مثل اسپانیا و کشورهای شمال آفریقا. ایرانی ها جز معدود مهاجرانی هستند که معمولا کسانی می آیند که شرایط اقتصادیشون تو ایران خوبه.

برای کار معمولی نیاز به آشنا و پارتی اینا نداری ولی سیستم اداری بشدت کند است کاغذ بازی به شدت فرهنگ غالب است.. دولت الکترونیک اصلا توسعه پیدا نکرده است. من که چندسالی هست ایران نبودم اما رفقایی که می رن و میان می گن خدمات دولت الکترونیک در ایران به مراتب بهتر است.

مهاجرای ایرانی که به فرانسه می آیند به نظر من اکثرا کیفت مادی زندگیشون به شدت کاهش پیدا می کنند. قسمت آزادی های اجتمای اینها به دلیل خارجی بودن جای بحث دارد. اما در هر صورت برای خانمها که برایشان استقلال و آزادی مهم است شاید بصرفد.

تجملات در زندگی فرانسوی ها بشدت کمتر از ما ایرانی هاست. چشم وهم چشمی جوری که ما در ایران داریم ندارند. زندگی سبک تر است. ولی خوب مثل ما ایرانی ها غر غرو هستند. همین غرهایی که ما از هموطنهایمون می شنویم شما هرروز می تونید از فرانسوی ها نسبت به فرانسه بشونی.

ما ایرانی ها نسبت به فرانسوی در معاشرتهامون خیلی خیلی خوش مشرب تر و گرم تر هستیم. هرچند خود فرانسوی های نسبت به مثلا آلمانی های کشورهای اسکاندیناوی ها آخر خون گرمی هستند. من البته شش ماه بیشتر آمریکا نبودم اما به نظر آمریکایی ها که من دیدم ( بوستن) از فرانسوی های خوش مشرب ترند.

در فرانسه قانون ازدواج دو همجنس به رسمیت شناخته شده و حمایت های رسمی ازشون وجود داره. اما در عین حال بزرگترین تجمع اعتراضی که فرانسه در دهه گذشته به خودش دیده تجمع اعتراضی به قانون ازدواج همجنس ها بود.

من در توییتری سعی میکنم توییت های  که در توییتر فارسی نوشته های پوشش بدم

حمزه Hamze Ghalebi‏ @HamzeGhalebi

رشته توییت
غرب واقعی که حداقل من زندگی کردم:

— حمزه Hamze Ghalebi (@HamzeGhalebi) ۴ خرداد ۱۳۹۷