من حدود ۹ ساله مهاجرم، و تا ۱ سال اخیر که دوباره مهاجرت کردم، تجربه افسردگی مهاجرت نداشتم. مهاجرت خوبی ها و بدی های خودش رو داره. تو این رشته توییت میخوام چند تا راهکار پیشنهاد بدم که بر اساس تجربه شخصی فکر میکنم خیلی میتونه به افسرده نشدن بعد از مهاجرت کمک کنه.

خودتون رو ایزوله نکنید. سعی کنید تا جایی که میتونید از همون روز اول با آدم ها در ارتباط باشید و تو فعالیت های گروهی شرکت کنید. این برای کسایی که وارد دانشگاه میشند به خاطر برنامه های دانشگاه شاید خیلی ساده تر باشه تا کسایی که وارد بازار کار میشند.

فعالانه سعی کنید از خونه نشستن پرهیز کنید. این کار ممکنه اوایل به خاطر زبان و مشغله کارها به شدت سخت باشه. برای همین میتونید از پیدا کردن جمع های ایرانی شروع کنید.

یکی از بزرگترین دغدغه هایی که ممکنه پیش بیاد، دغدغه مالی هست که به غایت جان فرساست. پیشنهاد میکنم قبل مهاجرت تا حدی پس انداز داشته باشید که دچار دردسر و استرس نشید.

به تفریح بها بدید و سعی کنید جاهایی رو تو شهر پیدا کنید که ازشون لذت میبرید و پاتوقتون محسوب کنید، این حتی میتونه یه خیابون خاص برای قدم زدن باشه. این جوری شهر رو شخصی سازی میکنید و کمتر احساس غربت میکنید.

به تفریح بها بدید و سعی کنید جاهایی رو تو شهر پیدا کنید که ازشون لذت میبرید و پاتوقتون محسوب کنید، این حتی میتونه یه خیابون خاص برای قدم زدن باشه. این جوری شهر رو شخصی سازی میکنید و کمتر احساس غربت میکنید.

مقایسه کردن عنصر بلاشک مهاجرته، شما تو ذهنتون تا مدت ها قیمت ها، کیفیت ها، رفتارها و سرویس ها رو با جایی که قبل زندگی میکردید مقایسه میکنید. سعی کنید با دید مثبت مقایسه کنید و بیشتر دنبال نکات مثبت باشید تا منفی.

کمک بگیرید. از تقاضای کمک کردن نترسید و سعی کنید با آدم ها درددل کنید. راهکارهای زندگی در جای جدید رو این جوری خیلی ساده تر به دست میارید. اما فراموش نکنید که هیچ کس نمیتونه همیشه گوش شنوای شمایی باشه که همه چیز رو منفی میبینه و تلاشی برای خوش حال بودن نمیکنید.

نسبت به مهاجرت دید خوبی داشته باشید اما از قبل رویاپردازی نکنید که تو ذوقتون بخوره. هرگز هم پل های پشت سرتون رو خراب شده نبینید. با روحیه خوب و آماده بیاید که زندگی جدید شروع کنید. بدونید که ابتدای مهاجرت با انبوهی از کارهای اداری مواجه خواهید شد که باید آمادگیش رو داشته باشید

نهایتا فکر نکنید مهاجرت باید برای همه یک مفهوم رو بده. یادتون نره که مرغ همسایه غاز نیست. آدم ها در دنیای مجازی گاهی تنها وانمود به خوشحالی و ناراحتی میکنند. حال خودتون رو با این پنجره های ساختگی از زندگی باقی مهاجرها مقایسه نکنید.

معتقدم سن بی تاثیر نیست، و مهاجرت تو سن پایین تر خیلی میتونه راحتتر از مهاجرت تو سن بالاتر باشه. یکی از علت هاش انعطاف پذیریه شخصه، اما مهمتر از اون پذیرفته شدن تو جامعه است. آدم های جوون تر خیلی راحتتر با افراد غریبه دوست میشند تا آدم های مسن تر.

پایین رشته توییت بحثی شکل میگیره بابت تفاوت مهاجر پذیری کشورها

فریدون : مکان مهاجرت هم عامل خیلی مهمیه. هلند و آلمان دوکشور همسایه هستند، زبانشون با هم شباهت داره، اما واقعن با هم فرق دارن.

گلو..دختر نارنجی : کاملا درسته، با شما موافقم. من خودم هلند و بلژیک زندگی کردم و با وجود زبان مشترک، تفاوت های چشمگیری با هم داشتن. و به نظر من تناسب مکان مهاجرت با مهاجر خیلی مهمه که البته بیشتر سلیقه ای و شخصی هست.

فریدون : درست میگید. تناسب مهمه اما بیشتر هموطنا فقط میخوان ایران نباشن، و بعد اتوپیایی از خارج میسازن و میان. متاسفانه همین باعث سرخوردگی میشه. خصوصن اروپا و کشورهایی که مهاجرپذیر نیستن رنج بزرگی رو به مهاجر تحمیل میکنن.

گلو..دختر نارنجی : بله همین طوره. فکر میکنم برای اکثر مهاجر ها مکان مهاجرت بیشتر بر اساس سهولت مهاجرت از لحاظ قانونی انتخاب میشه و برای اکثر دانشجوها رتبه دانشگاه نقش اساسی داره. متاسفانه دسترسی به این گونه اطلاعات مثل فرهنگ مهاجر پذیری در مورد همه کشورها به سهولت در دسترس نیست تا اثرگذار باشه.

گلو..دختر نارنجی‏ @golorange

من حدود ۹ ساله مهاجرم، و تا ۱ سال اخیر که دوباره مهاجرت کردم، تجربه افسردگی مهاجرت نداشتم. مهاجرت خوبی ها و بدی های خودش رو داره. تو این رشته توییت میخوام چند تا راهکار پیشنهاد بدم که بر اساس تجربه شخصی فکر میکنم خیلی میتونه به افسرده نشدن بعد از مهاجرت کمک کنه. #مهاجرت

— گلو..دختر نارنجی (@golorange) ۴ اردیبهشت ۱۳۹۷